Prolog

Nie wiem  dlaczego ale zawsze sądziłam że jestem inna od wszystkich. Miałam jedną przyjaciółkę, Bonnie . Jednak kiedy stałam się tym czy jestem zostawiłam ją bez słowa pożegnania, to był błąd. Ale nie mogłam powstrzymać się od śledzenia jej co jakiś czas. Chciałam wiedzieć czy wszystko u niej w porządku.  Wiem, że nigdy mi nie wybaczyła, ale ja wtedy nie byłam sobą. Miotały mną mieszane uczucia, zostać w Mystic Falls czy uciec i odnaleźć się w tym wszystkim. Oczywiście ja jak tchórz uciekłam i zostawiłam jedyną osobę która mnie rozumiała, której ja zaufałam. (a to w moim przypadku rzadkie) Nie ufałam już wtedy nikomu po za sobą. Chyba nawet trochę przypominałam Katherine. Zamknęłam się w sobie na dobre. Pewnego dnia postanowiłam, że coś zmienię. Mieszkałam jeszcze wtedy w Chicago. Wiem trochę dziwne, ja i Chicago? Ktoś kto mnie zna powiedziałby że ćpałam, albo coś. Ale cóż ludzie się zmieniają. Kiedy jednak dowiedziałam się że Bonnie ze swoją przyjaciółką studiują w Nowym Orleanie, myślałam że śnię. Ona i to miasto? Każda nadprzyrodzona istota wiedziała że to miasto słynie z dużej populacji wampirów. Bonnie musiała o tym wiedzieć, bo po pierwsze miała mieszkać ze swoją wampirzą przyjaciółką pod jednym dachem i po drugie była czarownicą. Ona  w brew moim pozorom była bardziej poinformowana niż ja mimo że siedzi w tym krócej. Tak więc jak tylko dowiedziałam o tym spakowałam manatki i wyjechałam do Nowego Orleanu. Mimo że wróciła tam ta pierwotna rodzina. Spotkałam ich kiedyś, już nie pamiętam gdzie, ale zrobili na mnie duże wrażenie. Trochę się ich bałam. Z tego co wiem Katerina Petrova była przez nich ścigana co najmniej 500 lat. Wolałabym im nie podpaść. Przeprowadziłam się nie daleko Cmentarza. Nie wiem jak powita mnie to miasto, ale wiem że muszę przestać się ukrywać. Muszę wrócić do życia.  

Dajcie znać jeśli komuś się to podoba.:)

A główna bohaterka ma na imię Nell Pierce.
Jeśli macie jakieś uwagi to nie krępujcie się i piszcie.

PS; Sorry za błędy jeśli jakieś są.